xına

is. Saçı (keçmişdə, habelə köhnə adətcə barmaqları, əlləri, saqqalı) boyamaq üçün işlədilən, həmin bitkinin yarpaqlarından hazırlanan toz halında sarımtraqqırmızıyaçalar maddə; həna. Molla Qurban . . barmaqlarına fındıqça xına yaxmışdı. . M. S. O.. <Qulu:> Gözümdə qaldı, bir gün oturub saqqalıma xına yaxım. N. N.. <Vidadi:> Gedək xına qoyaq əllərimizə; Uşaq bizimkidir, mübarək olsun! S. V..

◊ Bu xına o xınadan deyil, bu xına o xınaya oxşamır – vəziyyətin, şəraitin tamamilə kəskinləşdiyini, ağırlaşdığını, əvvəlkinə oxşamadığını bildirən ifadə. <Tahir yoldaşlarına:> Bərk hazırlaşın, bu xına o xınadan deyil. M. Hüs.. <Hacının oğlu:> Ağa can, sənə deyirəm, öz hörmətini saxla, yoxsa, bu xına o xınalara oxşamır. P. M..